Projekty transgraniczne, to nie tylko wskaźniki, budżety, raporty i płatności. Mimo, że to nieodłączne elementy każdego z nich, to za każdym kryją się przede wszystkim konkretne idee, wartości i marzenia ludzi je realizujących, a także historie tych, którzy skorzystali na ich realizacji.

Chcemy przybliżyć Państwu część z nich poprzez „Opowieści z projektów” – cykl, w którym pokazujemy ten bardziej ludzki wymiar (ale i zwierzęcy – jak np. w odc. I) naszych wybranych projektów.

Zapraszamy do lektury.

Z początku często płakał, miał problemy ze snem, tracił równowagę. Niby niewiele, przecież tak zdarza się u maluszków. Lekarze mówili: "Wyrośnie z tego, wszystko będzie z porządku, nadgorliwa mama". Gdy miał 2 lata, włożył rękę w ogień i patrzył. Nawet nie krzyknął. Dopiero po tym wypadku lekarze postawili właściwą diagnozę: - Autyzm. Według ówczesnych statystyk 1 przypadek na 10 000 urodzeń. Pierwsza reakcja: "Co za pech, że to akurat moje dziecko" – wspomina matka 19-letniego dziś Jakuba, Anna Chwałek. Zaraz potem – mobilizacja: "Na pewno są jakieś placówki: przedszkola, szkoły, ośrodki, gdzie uzyskam pomoc, gdzie Kuba będzie się mógł normalnie uczyć, rozwijać wśród innych dzieci". Poszukiwania, telefony, wizyty w Warszawie i… nic. Ewentualnie kilka godzin zajęć specjalnych w tygodniu, a resztę czasu dziecko musiałoby spędzać w domu. W rodzinnej Białej Podlaskiej, niedaleko polsko-białoruskiej granicy, w ogóle nie było takiego specjalistycznego ośrodka. Na początek pani Anna skorzystała więc z pomocy jednej z warszawskich fundacji. Raz na kwartał woziła syna prawie 200 km do stolicy, gdzie miał zajęcia na miejscu, a resztę – jako „pracę domową” do odrobienia z mamą. To było jednak zbyt mało, by zapewnić chłopcu normalny rozwój, zwłaszcza, że rósł, a wraz z nim potrzeby.

Za namową warszawskiej fundacji zaczęła się zastanawiać nad zawiązaniem stowarzyszenia w Białej Podlaskiej i stworzeniem tam ośrodka z prawdziwego zdarzenia, zapewniającego wielostopniowy rozwój, od dzieciństwa po dorosłość, osobom z autyzmem i pokrewnymi zaburzeniami. "Musiałam dojrzeć do tej decyzji, zajęło mi to 2 lata. Zostawiłam pracę zawodową dla stowarzyszenia. Znalazłam podobnych rodziców, garstkę sojuszników. Takie były początki" – opowiada pani Anna. Dziś, dzięki Stowarzyszeniu „Wspólny Świat” w Białej Podlaskiej działa już ośrodek diagnostyki i terapii dla dzieci i młodzieży z autyzmem i zespołem Aspergera oraz przedszkole i szkoła podstawowa. Obejmują one wsparciem prawie 200 osób z terenu miasta i północnej Lubelszczyzny. Ale dzieci rosną i dramatycznie rosną też liczby w statystykach lekarskich. Ocenia się, że dziś już 1 dziecko na 150, a nawet na 80 urodzeń ma podobne problemy. Razem z nimi mają je rodzice, krewni, opiekunowie, środowisko… Problemem jest też wejście w dorosłość. Młodzi ludzie trafiają w nicość, brakuje systemowych rozwiązań jak się nimi opiekować i jak  - choć częściowo - usamodzielniać. Dlatego potrzebny jest kolejny krok – budowa Szkoły Przysposabiającej do Pracy i Środowiskowego Domu Samopomocy oraz Domu Pobytu Stałego dla Osób Dorosłych z Autyzmem. Ten ważny krok pomoże postawić Program Współpracy Transgranicznej Polska-Białoruś-Ukraina 2014-2020.

Do współpracy stowarzyszenie „Wspólny Świat” wciągnęło partnerów z drugiej strony granicy, bowiem w obwodzie brzeskim na Białorusi problem jest ten sam – brak dostępu do specjalistycznej opieki dla osób z autyzmem i wparcia ich rodzin. W ramach wspólnego projektu pn. „Rozwój współpracy transgranicznej w zakresie pomocy osobom z autyzmem na pograniczu polsko-białoruskim” w Brześciu nad Bugiem, w zaadaptowanych i odnowionych pomieszczeniach szkoły specjalnej powstanie Specjalistyczne Centrum Pomocy Osobom z ASD – pierwsze w całym kraju. Do tego obie strony planują zakup mebli, wyposażenia IT oraz wspólne wydarzenia służące wymianie doświadczeń: konferencje, szkolenia i wizyty studyjne, a także wydarzenia sportowe i rekreacyjne dla podopiecznych. Tak zaplanowane inwestycje i działania zaowocują poprawą warunków życia dla ok. pół miliona mieszkańców Lubelszczyzny i obwodu brzeskiego. Od tej pory każda rodzina, w której narodzi się dziecko z autyzmem lub pokrewnymi zaburzeniami będzie mogła liczyć na miejscu na pomoc i opiekę fachowców, a oni sami wzbogacą swoją wiedzę i umiejętności dla skuteczniejszej terapii podopiecznych.

Dzięki wsparciu finansowemu Unii Europejskiej, projekt „Rozwój współpracy transgranicznej w zakresie pomocy osobom z autyzmem na pograniczu polsko-białoruskim” jest realizowany w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Polska-Białoruś-Ukraina 2014-2020.

Galeria

Project stories 6. Allies with Autizm