Projekty realizowane w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Polska-Białoruś-Ukraina 2014-2020 to nie tylko wskaźniki, budżety, sprawozdania i płatności. Choć są to nieodłączne elementy, przede wszystkim każdy projekt kryje w sobie konkretne pomysły, wartości i marzenia osób go realizujących, a także historie tych, którzy skorzystali z ich realizacji.

Niektóre z nich chcemy Wam przybliżyć poprzez "Historie projektów" - cykl, który prezentuje ich bardziej ludzki (ale i zwierzęcy - jak w 1., 13. i 14. odcinku) wymiar naszych wybranych projektów. Zapraszamy do lektury!

Myślę, że aktorką byłam od zawsze – przynajmniej odkąd skończyłam 5 lat. Uwielbiałam śpiewać i występować przed dorosłymi, stojąc na taborecie. U babci, na wiejskim pastwisku, wystawiałam z innymi dziećmi przedstawienia teatralne według własnych scenariuszy. Później takie przedstawienia odbywały się w każdą niedzielę. Pisałam kwestie do ról i rozdawałam je dzieciom, szyliśmy też kostiumy.

Ivanna Eichorn z pewnością przyciągnie uwagę w każdym towarzystwie – charyzmatyczna, pewna siebie, zdaje się emanować energią. Potrafi przekonywać swoimi pomysłami, organizować, wspierać i inspirować innych kreatywnych ludzi. Dom Ludowy w Czerwonogrodzie, którego jest dyrektorem, zawsze tętni życiem, setki dzieci uczęszczają do różnych kółek zainteresowań, gdzie mają okazję wyrazić siebie, występować przed publicznością i jeździć na wycieczki.

Ivanna spędziła dzieciństwo w Sosnówce, górniczym mieście niedaleko Czerwonogrodu. Szkoła muzyczna, organizacja koncertów i przedstawień – nie miała wątpliwości, że zwiąże swoje życie z twórczym zawodem. Wybrała Lwowskie Kolegium Kultury, wydział dyrygentury i chóralistyki, ponieważ w ten sposób mogła nie tylko ćwiczyć muzykę, ale także realizować inne kreatywne pomysły. Po ukończeniu kolegium zapisała się na Uniwersytet Humanistyczny w Równem w trybie korespondencyjnym, ponieważ w tym czasie pracowała już w Domu Kultury w swojej rodzinnej Sosnówce, a także kierowała chórem kościelnym. W wieku 19 lat została zastępcą dyrektora Domu Kultury, a później jego dyrektorem. Stworzyła słynny dziś zespół wokalno-choreograficzny „Czerwona Ruta”. Kolejnym rozdziałem jej życia był Dom Ludowy w Czerwonogrodzie, którego dyrektorem została 7 lat temu. Obecnie działa tu 28 klubów i zespołów (muzycznych, teatralnych, tanecznych itp.), większość z nich otrzymała wysokie nagrody i tytuły, są dobrze znane na Ukrainie i za granicą. Ivanna cieszy się, że w swojej pracy może łączyć miłość do muzyki i teatru, a także umiejętności organizacyjne i zarządcze. Nieustannie poszukuje rozwoju i nowych kierunków.

Dla mnie nie ma granic! – śmieje się Ivanna.

Wspólny projekt K&K:PolUA był dla niej wyjątkowy i miał ogromne znaczenie dla jej miasta. Dzięki projektowi w Czerwonogrodzie powstała plenerowa scena, która w sezonie letnim staje się centrum życia kulturalnego miasta. Wspólny album wydany w ramach projektu prezentuje lokalne atrakcje turystyczne i pomaga zmienić stereotyp Czerwonogrodu jako miasta wyłącznie przemysłowego i górniczego. Ponadto dzięki warsztatom i koncertom ukraińska i polska młodzież dowiedziała się więcej o kulturze drugiej strony.

Praca nad projektem nie była jednak łatwa. Był realizowany podczas pandemii, a później – podczas pełnoskalowej rosyjskiej inwazji. Dlatego niektóre zaplanowane wydarzenia musiały zostać zrealizowane inaczej – na przykład jako nagrania wideo z kursów mistrzowskich zamiast wydarzeń na żywo, a okres realizacji został przedłużony. Ale Ivanna widzi w tym dobre strony:

Z powodu tych ograniczeń opanowaliśmy nowe technologie, co nie było złe. Poza tym, oglądając filmy, więcej osób może skorzystać z naszych warsztatów tanecznych i rzemieślniczych nawet po zakończeniu projektu.

Mimo wszystko wspólne wydarzenia odbyły się zgodnie z planem. Ukraińska i polska młodzież pracowała razem nad wspólnymi występami, próbami, które odbywały się online, a następnie na żywo. Po próbach młodzi ludzie zorganizowali gry z tańcem nowoczesnym, nawiązali kontakty towarzyskie, zaprzyjaźnili się. Odkryli, że mają wiele wspólnego z polskimi rówieśnikami.

W pewnym momencie zauważyliśmy, że kiedy słyszymy jakąkolwiek polską piosenkę, potrafimy ją zaśpiewać. Mamy wiele podobnych ruchów tanecznych, a nawet podobne elementy stroju narodowego. Jednocześnie zawsze jest coś, czego możemy się od siebie nauczyć, odkryć coś nowego.

Po formalnym zakończeniu działań projektowych współpraca z polskimi partnerami – Gminą Księżpol – nadal się rozwijała i poszerzała. I tak np. tylko w ciągu ostatniego roku zespoły z Czerwonogrodu miały 5 koncertów w regionie (w Księżpolu, Majdanie i Biłgoraju), uczestniczyły w Festiwalu Trzech Kultur. W Polsce zawsze spotykają się z ciepłym przyjęciem. Dzięki pomocy polskich przyjaciół udało im się zebrać fundusze na pomoc ukraińskim wojskowym.

Wygląda na to, że ten projekt nigdy się nie skończy – mówi Ivanna.

To, co planowano zrealizować w ciągu 12 miesięcy, przeistoczyło się w długoterminowe partnerstwo. Praca nad działaniami projektowymi i raportami przerodziła się w prawdziwą przyjaźń, a wysiłki włożone w edukację dzieci mają wpływ na całe ich życie. Ivanna obserwuje, jak twórcze działania pomagają jej uczniom zdobyć cenne cechy i umiejętności, w tym kreatywność i niestandardowe podejmowanie decyzji, które są tak ważne w dzisiejszym zmieniającym się świecie, samoorganizacja i wytrwałość, a także życzliwość i chęć pomocy przyjaciołom. A doświadczenie komunikowania się z rówieśnikami z drugiej strony granicy czyni ich bardziej otwartymi i zdolnymi do dialogu.

Więcej informacji na temat projektu K&K:PolUA można znaleźć tutaj